၁၁
မိုး ရုတ်တရက်ရွာချ
ြပူတင်းေပါက်ေတွ ငါေြပးပိတ်
၀ါးသွားတဲ့ြမင်ကွင်းမှာ ငါ့အာရံုဟာ ပိတ်မိသွား။ ။
၁၂
ဆက်ေရးေနမိ
ပင့်ကူမှျင်လို အတိတ်ထဲ ြငိ
ခု ငါေရးေနတဲ့အခိုက်အတံ့အထိ ။ ။
၁၃
လည်ေနလိုက်တာ မွှတ်လို့
အေရာင်စံုေတွ ေပျာက်ထွက်သွားြပီး ြဖူသွားခဲ့ြပီ
သံသရာထဲ အေရာင်ေတွနဲ့ပျစ်ထူေနတာကျ ကျွတ်ခဲလှဘိြခင်း။ ။
၁၄
ေလဟာ ပု၀ါစေလးလို
ဒါမှမဟုတ် ပု၀ါစေလးဟာ ေလလို
ဒါမှမဟုတ် ေလနဲ့ပု၀ါစဟာ တသားတည်း ။ ။
၁၅
စိတ်ကိုနက်နက်တူးလိုက်တယ်
မြကိုက်တာေတွ ေဘးကိုယက်ဖယ်လိုက်တယ်
ပွင့်ငံုဖူးကေလး တစ်ခုတည်းသာ ကွက်ကျန်ေတာ့တဲ့အထိ ။ ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment