‘လူများ၊ သက္ကရာဇ်များ-ကဗျာ’ ဘေလာ့နဲ့ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှးနဲ့

လူများ၊ သက္ကရာဇ်များ - ကဗျာ
၂၀၁၁ ခုနှစ် ေမလ ၇ ရက်ေန့ သမီးြကီး ပျိုးလက်ဟန််(မယ်ငီး) ေမွးေန့တွင်
ဘေလာ့စတင်ဖွင့်လှစ်သည်။



ေပါင်မုန့် ေမွှးေမွှး

ညေန ေနလံုးြကီး ေစွးေစွးစက်စက်နီ
ဗန်ဒါရွက်များ ပင်လံုးကျွတ်
ေြကးနီလို
ေစွးေစွးနီလို့။

ငါ မသိေသာ ပန်းတချို့တေလ
သာသာဖွဖွ ပွင့်လို့။

ေမွှးလာတယ်
ငါ အူြမူးြပီး လှမ်းလာတဲ့
လူသူရှင်းတဲ့ ဒပ်ဖရင်ေဆးရံု ကုန်းတက်လမ်းမှာ
ေမွှးလာတယ်။

သတင်းစာစက္ကူနဲ့ပတ်ြပီး
ငါ ေအာင်ြမင်စွာ ေပွ့ယူလာတဲ့
ဪ၊ ေပါင်မုန့်ေနွးေနွး။

ဪ၊ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး
လူ့ဘဝဟာ အေရးတြကီးေကွ့ချိုး
ငါတို့ ဘဝထဲ သမီးေလး ေရာက်လာခဲ့တယ်။

ေြကးမံုသတင်းစာမှာ
သမီးေလး ေမွးဖွားေြကာင်း ေြကာ်ြငာထည့်ခဲ့တယ်။

သမီးေရ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး
ဇနီးသည်ေရ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး။

‘၁၉၇၆’ ေရ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး
‘၂၀၀၀ ခုနှစ်’ေရ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး။

ေနလံုးြကီးေရ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး
ဗန်ဒါရွက်တို့ေရ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး။

ငါတို့အားလံုး ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး။ ။

ေအာင်ချိမ့်
ြပဇာတ်မင်းသား ကဗျာစာအုပ်မှ


‘လူများ၊ သက္ကရာဇ်များ-ကဗျာ’ ဘေလာ့နဲ့ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှးနဲ့

ဘေလာ့တစ်ခု လုပ်ဖို့အေြခအေနေပးခဲ့တာေတာ့ ြကာခဲ့ပါြပီ။ ကဗျာေတွြပန်ေရးြဖစ်ကာစ
ညီလင်းထက်ရဲ့ diary in the life ဘေလာ့မှာ ကဗျာေတွတင်ြဖစ်ရင်းက သူက တိုက်တွန်း
တယ်။ လက်ေတွ့လဲ ဘေလာ့ကေလးတခု တည်ေဆာက်ေပးခဲ့ပါတယ်။ ကဗျာေတွ ေရးြဖစ်
ရင် ပို့စ် လုပ်လိုက်တာကလွဲလို့ ဘေလာ့ကို publish မလုပ်ြဖစ်ခဲ့ပါဘူး။ အေြကာင်းများစွာ
ရှိတဲ့အနက်က ေြပာဖို့အလွယ်ဆံုး အထင်ရှားဆံုးတစ်ချက်ကေတာ့ မိမိကိုယ်တိုင်ရဲ့ဇီဇာ
ေြကာင်လွန်းတဲ့ အကျင့်ေြကာင့်ပါပဲ။

တဖက်မှာ လူငယ်တစ်ေယာက်နဲ့ ဘေလာ့ကေလးတခု လုပ်ြဖစ်ြခင်းနဲ့တင် အာသာေြပြပီး
ကိုယ်ပိုင်ဘေလာ့လုပ်ရမှာကိုေတာ့ တကယ့်ကို စစ်ပွဲြကီးတခုနွှဲရေတာ့မှာလို တွန့်ဆုတ်ေန
မိတယ်။ ေကာင်းချင်လွန်းတာရယ်၊ လုပ်ြပီးမှ ဆက်မလိုက်နိုင်ပဲ ရပ်သွားမှာရယ်ကို ေတွးမိ
တိုင်း မလုပ်ေတာ့ပါဘူးဆီ တပ်ေခါက်သွားစြမဲ။ ဒါနဲ့ ၂ နှစ်ေလာက်ြကာသွားတယ်။ ကဗျာ
ေတွေတာ့ ထင်ထားတာထက်ပိုေရးြဖစ်တယ်။

ဒီနှစ်ဆန်းမှာ အာရင်ဘတ်ရဲ့ ‘လူများ၊ သက္ကရာဇ်များ-ဘဝ’ စာအုပ် ဘာသာြပန်ဖတ်ြဖစ်ေတာ့
စာအုပ်ထဲ စိတ်ေတာ်ေတာ်နစ်သွားတယ်။ ကဗျာေတွလည်း အများြကီးပိုေရးြဖစ်တယ်။ အဲဒီ
တစ်ေလာမှာပဲ မိတ်ေဆွေဟာင်းြကီးတေယာက်က ေမးလ်ထဲေဝလိုက်တဲ့ ကိုယ့်ကဗျာတပုဒ်
ကို ဖတ်မိြပီး ညတွင်းချင်းပဲ ဘေလာ့အသစ်တခု လုပ်ေပးခဲ့တယ်။ ဘေလာ့အမည်ကိုေတာ့
ကိုယ့်ကို တချိန်လံုးလိုလို စိုးမိုးေနတဲ့ စာအုပ်အမည်ကယူြပီး လူများ၊ သက္ကရာဇ်များ - ကဗျာ
လို့ ေပးြဖစ်ပါတယ်။ ဘေလာ့ကို သူ အားတက်သေရာလုပ် ေနတဲ့ ဧရာယူနီကုတ်ဒ် စံနစ်နဲ့
တည်ေဆာက်ေပးထားတာပါ။ zawgyi-one နဲ့ပါ ဖတ်လို့လဲရ ပို့စ်တင်လို့လဲ ရတဲ့ စံနစ်ပါ။
ဒါေပမယ့်လဲ ပို့စ်ေတွေတာ့ စမ်းေရး စမ်းတင်ြဖစ်ြပီး publish လုပ်ဖို့ရာ ေဝ့လည်ေြကာင်ပတ်
နဲ့ ဆက်လက်ြပီး တံု့ေနှးေနခဲ့ပါတယ်။

ေဟာ ခု ဒီေန့ ေမလ ၇ ရက်ေန့။ ကိုယ့်သမီးြကီးေမွးေန့။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ေပါင်း ၃၀ က ဒီလို
အချိန် ကာေတာ်လိတ် ေဆးရံု တြဖစ်လဲ ေတာင်ဥက္ကလာပ ေဆးရံုမှာ ယက်ယက်ကန်ယက်
ကန်လုပ်ေနတဲ့ ေမွးစေပါက်ကေလးက ဒီေန့ စာေရးဆရာမ ‘ပျိုးလက်ဟန်’ တဲ့။ ဒါကို အထိန်း
အမှတ်ြပုတဲ့ အေနနဲ့ေကာ ဧရာယူနီကုတ်ဒ်ရဲ့ လုပ်ေဆာင်နိုင်စွမ်းကို အားစမ်းတဲ့ အေနနဲ့ပါ
ေဟာဒီ ‘လူများ၊ သက္ကရာဇ်များ - ကဗျာ’ ဘေလာ့ကို ဒီေန့၂၀၁၁ ခု၊ ေမလ ၇ ရက်ေန့မှာ
စတင်ဖွင့်လှစ်လိုက်ပါတယ်။ ဘေလာ့ကို အများဖတ်ဖို့ မဖွင့်မီ စမ်းသပ်တင်ထားတဲ့ ပို့စ်ေတွ
ကိုေတာ့ နှေမျာတာနဲ့ မဖျက်ေတာ့ ပဲ ဖတ်လိုသူေတွ ဖတ်နိုင်ဘို့ ဒီအတုိင်းထားခဲ့ပါတယ်။

‘၁၉၈၀’ ေရ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး
‘၂၀၁၁’ ေရ ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး
သမီးြကီးေရ.. ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး
ခင်ဗျားတို့ ကျွန်ေတာ်တို့အားလံုး ေပါင်မုန့်ေမွှးေမွှး

ခင်ေအာင်ေအး
၂၀၁၁၊ ေမလ၊ ၇ ရက်